نوشته‌ها

اهمیت تقلید

پس از بررسی رشد تقلید موضوع اهمیت تقلید در روند رشد کودک و بررسی آن بسیار حائز اهمیت است.

ممکن است بعضی از رفتارهای تقلیدی کودک مانند این که تلاش می‌کند مثل بزرگسالان با کفش های پاشنه بلند راه برود، برای دیگران دستمایه خنده و طنز باشد، اما به هرحال تقلید برای کودکان اهمیت بسیاری دارد و یک تلاش جدی برای یادگیری است.

ادامه مطلب …

درمان آنلاین چیست؟

جلسات درمان حضوری معمول ترین و شناخته شده‌ترین ترین نوع روش های درمان می­‌باشند. اما امروزه به دلایلی همچون مشغله های کاری، فاصله و مسافت زیاد میان درمانگر و خانواده، دسترسی نداشتن به درمانگر موردنظر در محل زندگی و خصوصا به­ دلیل شرایط خاص مقطعی همچون وضعیتی که در حال حاضر درگیر آن هستیم (قرنطینه ناشی از همه گیری ویروسی مانند ویروس کرونا) ممکن است امکان مراجعه حضوری به کلینیک ها وجود نداشته باشد.

راهکار

در این شرایط خانواده ها برای بهبود وضعیت کودک شان می‌توانند از روش های جایگزین استفاده کنند. یکی از این روش ها که تطابق زیادی با شرایط دنیای امروز و ارتباطات گسترده افراد در فضای مجازی و شبکه های الکترونیک دارد “آنلاین تراپی” یا همان درمان آنلاین نام دارد.

همانطور که از اسم آن مشخص است، در روش آنلاین تراپی (یا همان درمان آنلاین) تلاش می­‌شود از راه دور و به صورت غیر حضوری و مخصوصا از طریق اینترنت درمان انجام شود و به شیوه های مختلف و در بسترهای مختلفی می‌توان آن را پیاده کرد.

ابزار

از جمله راه­ هایی که برای آنلاین تراپی وجود دارد تماس تلفنی، ایمیل، چت در پیام رسان ها و تماس­ های تصویری است و با توجه به نوع درمان مورد نیاز، راه برقراری ارتباط با درمانگر متفاوت می­‌شود. روش درمان آنلاین از مدتها قبل وجود داشته است؛ ولی افزایش استفاده از شبکه­ های اجتماعی و تکنولوژی­ های آنلاین، به گسترش آن کمک شایانی نموده است.

با توجه به استفاده فراوان افراد از اینترنت در دنیای امروزه، چه برای مسائل کاری و چه برای پر کردن اوقات فراغت و مسائل شخصی و … ، آنلاین تراپی می­‌تواند جایگزین بسیار مناسبی برای جلسات حضوری باشد. و همچنین برای افرادی که قادر به دسترسی به درمان حضوری نیستند، در یک محیط راحت تر بستری مناسب برای درمان فراهم می­‌کند.

و اما یک سوال

برای داشتن مشاوره آنلاین تا چه مقدار نیاز به سواد کامپیوتر وجود دارد ؟

طبیعتا شما نیاز به داشتن نبوغ فنی برای کار کردن و استفاده از ایمیل و یا استفاده از شبکه های اجتماعی ندارید.
هرچند اطلاعات پایه ­ای کامپیوتر برای انجام این کار لازم است.

 

 ادامه مطلب… 

رشد تقلید

تقلید یکی از مهمترین مسائل شناختی پیرامون کودکان است که همواره از دغدغه های اساسی هر والدینی به شمار می‌رود. مطلب پیش رو نگاهی تفضیلی به این مهارت بسیار مهم دارد.

نوزاد سه هفته ای با دیدن پدرش که زبان خود را بیرون آورده است همان عمل را تکرار می‌کند و زبان خود را بیرون می آورد. نوباوه (کودک ۲ تا ۵ سال) چهارده ماهه با دیدن نرمش برادرش همانند او دست خود را به سمت بالا کشش می دهد و کودک پنج ساله همانند مادرش، با اسباب بازی هایش آشپزی می کند.

موارد ذکر شده، مثال های مختلفی از کپی برداری رفتار توسط کودکان در سنین مختلف است. این مهارت در نظریه های علمی “تقلید” نامیده می‌شود.  این مساله همواره در نظریات علمی مرتبط با رشد کودک زیر ذره بین بحث و بررسی قرار گرفته است.

تقلید چیست ؟

کپی کردن یا اجرای یک فعل است که با درک یک عمل مشابه در حیوان یا انسان دیگر برانگیخته شده است. در تقلید باید حتما یک مدل که توجه و پاسخ تقلیدگر به سمت او منعطف است، وجود داشته باشد.

تقلید در نوروساینس

ما می توانیم حرکات، اعمال، رفتارها، ژست ها، حالات مختلف چهره، صداها(محیطی)، آواسازی ها و گفتار دیگران را تقلید کنیم. این موضوع که ما انسانها «سیستم تقلید» را بطور اختصاصی در مغز داریم، یک دانش قدیمی عصب شناختی است که از اکتشافات دانشمندی به نام کارل لیپمن می‌باشد. بخش مهم مطالعات لیپمن حول این موضوع بوده که تقلید از توانایی هایی است که در بیمارانی با آسیب در دو ناحیه لوب پریتال و فرونتال، دچار آسیب جدی شده است. بنابراین مکانیسم خاصی دراین دو ناحیه وجود دارد که در تقلید دخالت دارد.

در یافته های دیگر علم عصب شناختی کلاسیک «نورون های آینه ای» مورد بررسی قرار گرفته اند. مطالعه مغز انسان ها با fMRI ثابت کرده که نورون های آینه ای شبکه ای از نورون ها در قشر فرونتال تحتانی و قشر پریتال تحتانی هستند که در زمان تقلید فعال می شوند.

پژوهش اول:

محققان دانشگاه واشنگتون اولین شواهد از پروسه های مغزی را که هنگام تقلید در ذهن کودک رخ می‌دهد، پیدا کرده‌اند. یافته های این محققان الگوهای خاص فعال سازی را در مغز کودکان هنگام مشاهده ی فرد بالغی که  فعالیتی را با قسمت های مختلف بدنش انجام می‌دهد، نشان می دهد.

در گروهی از کودکان ۱۴ ماهه با مشاهده یک فرد بالغ که از دستش برای لمس یک اسباب بازی استفاده می‌کرد، ناحیه مربوط به حرکت دست در مغز کودکان فعال می‌شد. همچنین در گروه دیگری از کودکان با مشاهده فرد بالغی که اسباب بازی را تنها با پایش لمس می‌کرد، ناحیه مربوط به حرکت پا در مغز کودکان فعالیت بیشتری را نشان می‌داد.

کودکان بینندگان با دقت و با ذکاوتی هستند و در یادگیری از دیگران زبده هستند و وقتی افراد دیگر را مشاهده می کنند مغزشان فعال می شود. این مطالعه قدم اول در فهمیدن اینکه «چگونه کودکان از طریق تقلید یاد می گیرند» از طریق علم نوروساینس بوده است.

پژوهش دوم:

در طی این آزمایش از کلاه هایی استفاده شد که در آنها سنسورهایی تعبیه شده بود. این سنسورها فعالیت مغز را در مناطقی از قشر مغز که مربوط به حرکات دست و پا هستند، نشان می‌داد. نوزاد درحالی که روی پای والد خود نشسته بود آزمایشگری را مشاهده می‌کرد که یک اسباب بازی را که روی میز کوتاهی بین او و خودش قرار داشت، لمس می کرد. اسباب بازی یک برجستگی داشت و روی پایه ای محکم تعبیه شده بود. وقتی که آزمایشگر آن برجستگی را با دست یا پایش لمس می کرد، یک موسیقی پخش می شد و کاغذهای رنگی درون برجستگی می‌چرخیدند. آزمایشگر عمل را تکرار می‌کرد و بعد از هر ۴ فشار استراحت می‌کرد تا زمانی که کودک علاقه اش را از دست می‌داد.

یافته ها نشان می دهد وقتی کودکان دیگران را می‌بینند که فعالیتی را با قسمت خاصی از بدنشان انجام می دهند، مغزشان به طریق مشابهی فعال می‌شود. این نکته اثبات می‌کند که برای تقلید ارادی کودکان نیاز به یکسری یادگیری های پایه‌ای دارند، مثلا باید تفاوت بین دست و پا را بدانند!

برای تقلید کردن از فرد دیگر کودک ابتدا باید استدلال کند که آن فرد از کدام قسمت بدنش استفاده کرده است. سپس بخش مربوط به آن قسمت بدن در مغزش فعال ‌شود و بنابراین بفهمد که باید از کدام بخش بدن خود استفاده کند!

 

تقلید در نوزادان

نوزادان توانایی درک نتایج اعمال قبل از رخ دادن آنها را دارند، بنابراین براساس این توانایی آنها به گونه ای می‌توانند چیزی را که دیده اند کپی برداری کنند. اندرو ملتزوف روانشناس آمریکایی آزمایشی را برروی نوزادان ۱۴ ماهه ای که رفتار بزرگسالان را تقلید می کردند اجرا کرد. بر این اساس او به این نتیجه رسید که نوزادان قبل از تلاش برای تقلید یک رفتار، درکی از هدف موردنظر (رفتاری که میخواهند تقلید کنند) را دارند، حتی اگر در کپی برداری از آن شکست بخورند. براساس نتایج به دست آمده از آزمایش‌هایی که در میلمن سنتر دانشکده پزشکی دانشگاه میامی اجرا شد، می‌توان دریافت نوزادان قادر به تقلید حالت های چهره در چند روز اول زندگی هستند.

در حدود ۸ ماهگی کودکان قادر به تقلید از مراقب خود هنگام بازی هایی مثل دالی موشه هستند. همچنین می توانند ژست های آشنا مثل بای بای کردن و دست زدن را تقلید کنند.
در حدود ۱۸ ماهگی نوزادان شروع به تقلید بعضی از اعمال بزرگسالان مانند برداشتن گوشی تلفن اسباب بازی و گفتن سلام، جارو کردن با جاروی اسباب بازی و… می کنند.

 

تقلید در نوباوه گان ( ۲ تا ۵ سال)

در حدود ۳۰-۳۶ ماهگی، نوباوه گان شروع به تقلید از بزرگسالان بصورت تظاهر به آماده شدن برای کار و مدرسه می کنند!
آنها کلماتی که بزرگسالان در گفتار خود می گویند را تقلید می کنند. برای مثال کلمه کاسه را وقتی که بزرگسالی می گوید “آن کاسه را بده” تکرار می کنند. همچنین ممکن است شیوه‌ی ارتباطی اعضای خانواده را با استفاده از ژست ها و کلمات مشابه کپی کنند. برای مثال یک نوباوه وقتی ببیند پدرش از مادرش خداحافظی می‌کند، خواهد گفت بای بای مامان!

نوباوه گان دوست دارند از والدینشان تقلید و به آنها کمک کنند (مثلا دوست دارند ظرف شستن مادرشان را تقلید کنند و در عین حال ظرفها را بشورند).

روانشناس کارول اکرمن در زمینه تقلید نوباوه از نوباوه، تحقیقاتی انجام داده است. او دریافت که کودکان در سن ۲ سالگی خود را وارد بازی های تقلیدی می‌کنند تا با همدیگر ارتباط برقرار کنند.

سه الگوی رایج تقلیدی که اکرمن به آنها دست یافته است شامل:

  • دوسویه
  • به دنبال رهبر
  • هدایت-پیروی

 

  • بازی تقلیدی دوسویه

رایج ترین نوع بازی تقلیدی است که طی آن دو کودک به ترتیب و مکررا عملی را برای بازی انجام می دهند، مثلا توپ را به هوا پرتاب می کنند.

  • بازی تقلیدی به دنبال رهبر

همانطور که از اسمش پیداست شامل کودکی می شود که رفتارهای متفاوت کودک دیگری را به ترتیب تقلید می‌کند.

  • بازی تقلیدی هدایت-پیروی

همانند بازی تقلیدی به دنبال رهبر است با این تفاوت که حرکات این بازی به فضای بیشتری نیاز دارند. مانند حرکات لی لی کردن از نقطه ای به نقطه دیگر و مسابقه دادن در طول اتاق.

عملی که در نوباوه گان در سنین مختلف تقلید می‌شود، متفاوت است. در برخورد با یک موقعیت برابر، نوباوه گان ۲ ساله بیشتر به تقلید حرکتی می‌پردازند و نوباوه گان ۳ ساله به تقلید شفاهی تمایل بیشتری دارند.

انواع تقلید

 

خودکار (Automatic imitation)

وقتی یک محرک برای تقلید ارائه می‌شود، تقلید خودکار خیلی سریع انجام می‌شود. در واقع اگر همراه با فعلی که برای تقلید ارائه می‌شود دستوری هم جهت با آن صادر شود، سرعت تقلید افزایش می‌یابد.

برای مثال نوعی بازی طراحی شد که در آن به کودکان گفته می‌شد از دستورات بزرگسالان پیروی کنند. بزرگسالان ابتدا دستوری می‌دادند و سپس عملی را به عنوان الگوی تقلید ارائه می کردند، دسته ای از اعمال همسوی دستور بود و دسته ای متفاوت. برای مثال به کودک گفته می‌شد مشت کن و سپس همان عمل انجام می‌شد و یا می‌گفتند مشت کن و سپس به عنوان الگو، دستشان را باز می‌کردند. هنگامی که دستور با الگو همسو بود کودکان زودتر پاسخ می دادند.

به این عمل، تقلید خودکار می‌گویند.

اضافی(Over imitation)

تقلید اضافی تمایل شدید کودک برای کپی برداری از تمام رفتارهای الگوی فرد بزرگسال است. حتی مولفه هایی که برای انجام وظیفه لازم نیستند. در واقع این نوع تقلید نشان می‌دهد افراد از تقلید استفاده می‌کنند تا با دیگر افراد ارتباط برقرار کنند.

در آزمایشی برای اثبات نقش ارتباطی این نوع تقلید به افراد گفته شد اسباب بازی ای را از جعبه ای دربیاورند. در این آزمایش هم از افراد بزرگسال و هم از کودکان استفاده شد. برای آزمایش ابتدا نمایشی از عمل نشان داده می‌شد. در نمایش فردی را می‌دیدند که جعبه را باز می‌کند و اسباب بازی را بیرون می‌آورد اما نکته کلیدی این است که همراه این عمل یک فعل اضافه انجام می‌شد. در واقع ابتدا به بالای جعبه با انگشت ضربه زده می‌شد و سپس در آن را باز می‌کردند.

مشخص شد که هر دو گروه کودکان و افراد بالغ از هر سنی آن فعل را کپی برداری می‌کنند. آنها می‌دانستند برای باز کردن در جعبه نیازی به ضربه زدن نیست اما آن کار را تنها برای اینکه عملی اجتماعی بود انجام می‌دادند. آنها در صورتی که می‌دانستند شخصی تماشایشان می‌کند و یا افرادی بطور اجتماعی اینکار را با آنها انجام می‌دادند، عمل را بیشتر اجرا می‌کردند. البته در بزرگسالان این رفتار متفاوت است و تنها در بعضی بافت ها اجرا می‌شود اما کودکان در همه ی بافت ها بدون تمایز آن را انجام می‌دهند.

معوق(Deferred imitation)

پیاژه اصطلاح تقلید معوق را ابداع کرد و بیان کرد این تقلید در نتیجه افزایش توانایی کودکان برای شکل دادن نمونه های ذهنی رفتار اجرا شده توسط دیگران به‌ وجود می آید. درواقع این تقلید توانایی تولید دوباره رفتار یا سلسله رفتارهای قبلی است که نمونه ای از آنها درحال حاضر در محیط درحال اجرا نمی‌باشد.

با افزایش سن کودک توانایی اش برای تقلید معوق افزایش می‌یابد، به ویژه در دوسالگی. از دوسالگی کودکان قادر به تقلید سلسله رفتار، با تاخیری تا حداکثر ۳ ماه هستند. این توانایی به این معناست که آنها قادر هستند دانشی که از یک موقعیت محیطی یا یک شی بدست آورده اند را به موقعیت یا شی دیگری تعمیم دهند.

 

مرضیه اکبری

انواع توجه

در سالهای اخیر با پیشرفت علوم تکنولوژی، تقریبا همه افراد از طریق اینترنت و بسترهای مربوط به آن مطالبی درمورد اختلالات همراه یا نقص توجه و تمرکز و بیش فعالی مطالعه کرده اند و اطلاعاتی  هرچند محدود در این زمینه ها دارند. زمانی که والدین اطلاعات کافی درمورد رشد کودک خود و سطوح متناسب با سن او را نداشته باشند، انتظاراتی فراتر از حد توانایی کودک خود خواهند داشت که این مساله زمینه ساز نگرانی آن‌ها و شک در مورد نقص توجه و تمرکز کودکشان می‌شود.

سوالاتی که در این زمینه ممکن است وجود داشته باشد:

نوزاد در بدو تولد چه واکنشی به صداها باید داشته باشد؟

از چه زمانی می‌تواند به چهره و صدای افراد مختلف واکنش نشان دهد؟

کودک در چه سنی میتواند بصورت مستمر بازی را ادامه دهد؟

و سوالات مشابه دیگر…

 

توجه برای درک و یادگیری نه تنها در کودکان بلکه تا پایان عمر هر فردی ضروری است. توجه انواع مختلفی دارد که قبل از معرفی، سطوح توجه باید شناخته شوند.
ارزیابی سطح توجه و تمرکز در کودکان توسط درمانگران باید در محیطی بدون محرک های اضافی و مهم تر از آن با توجه به ظرفیت و توانایی کودک انجام شود.­­

انواع توجهانواع توجه

در  تقسیم بندی های بالینی ،­برای انواع توجه موارد زیر ارائه می‌شود :

توجه متمرکز

نوعی از توجه که دربرگیرنده واکنش پایه ای کودک به انواع محرک های محیطی مثل محرک های شنوایی، بینایی یا لمسی است.

  • مثلا زمانی که نوزادان با شنیدن صدایی سر خود را می‌چرخانند در واقع این نوع از توجه را نشان می‌دهند.

توجه پایدار

عبارت است از نگه داشتن توجه کودک بر روی یک موضوع مشخص در حین انجام یک فعالیت هوشیارانه!

  • برای مثال زمانی که کودک شروع به بازی با یک ابزار خاص مثل لگو ها می‌کند، ادامه دادن بازی مستلزم وجود این نوع از توجه می باشد.

توجه انتخابی

این نوع توجه یعنی بی توجهی نسبت به انواع موارد حواس پرت کن! به گونه ای که کودک بتواند با وجود اینکه ماشین مورد علاقه اش روی میز است، بازی خود را ادامه دهد و کامل کند.

  • مثال این نوع توجه در فعالیت های روزمره بزرگسالان به وفور دیده می‌شود، مثلا در جمعی از افراد انتخاب کنیم که توجهمان را فقط روی صحبت یکی از افراد حاضر متمرکز کنیم!

توجه جایگزین

نوع چهارم توجه در این نوع طبقه بندی به نام توجه جایگزین معروف است. این توجه در سن مدرسه بروز می‌کند.

  • زمانی که کودک باید به صدای معلم گوش دهد و همزمان پاسخ سوال را نیز بنویسد. یا در مورد بزرگسالان اگر از آن‌ها خواسته شود که حین سخنرانی نکات مهم را یادداشت کنند؛ این توانایی نیازمند سطح مناسبی از این نوع توجه می‌باشد.

توجه تقسیم شونده

نوع اخر توجه در این تقسیم بندی، توجه تقسیم شونده است.

  • تصور کنید فرد می‌گوید که ” من می‌توانم دو کار را همزمان باهم انجام دهم!”. غالبا در این شرایط یکی از فعالیت ها نیاز کمتری به فکر کردن و تمرکز دارد.

به صورت کلی توجه  متمرکز و توجه پایدار سطوح پایین‌تر و بقیه موارد سطوح بالاتر توجه را شامل می شود.


در جدول زیر سطوح مختلف توجه ارائه شده است. ابتدا به زبانی ساده‌تر سطوح توجه نوزادان جهت استفاده و رفع دغدغه های احتمالی مادران آماده شده است. همچنین میتوان جهت راهنمایی احتمالی برای مراجعه به درمانگر از آن استفاده کرد.

جدول دوم شامل سطوح توجه ارائه شده توسط پژوهشگری به نام رینل می باشد. سطوح توجه رینل ملاکی مناسب و شناخته شده در بین درمانگران است که می‌توان برای ارزیابی بالینی از آن استفاده کرد.


انواع توجه

میانگین طول مدت توجه با توجه به سن کودک

 

۱ ۱ تا ۳ ماهگی  وقتی بیدار می‌شود به اطراف نگاه می‌کند، بر اجسام بزرگ و براق تمرکز می‌کند اما نمی‌تواند توجه خود را به سمت دیگری تغییر دهد.
۲  دوره ۴ ماهگی  می‌تواند تغییر توجهش را کنترل کند یعنی توجهش را از سمتی به سمت دیگر ببرد. درواقع توجهش معطوف تر می‌شود.
۳  ۴ تا ۷ ماهگی توجه بینایی کودک تحت تاثیر جسم جدید است. دقت بینایی و دید دو چشم در ۶-۷ ماهگی مانند بزرگسال می‌شود.
۴ ۸ تا ۱۵ ماهگی هر اتفاق یا حرکت جدیدی می‌تواند حواس کودک را پرت کند اما به طور معمول می‌تواند برای یک دقیقه یا کمی بیشتر نسبت به یک اسباب بازی یا یک فعالیت توجه خود را حفظ کند.
۵  ۱۶تا ۱۹ ماهگی  کودک شما قادر است به مدت ۲تا۳ دقیقه به یک فعالیت ساختار یافته توجه کند. فرزند شما ممکن است نتواند مداخلات کلامی یا بینایی را تحمل کند.
۳ ۲۰ تا ۲۴ ماهگی حواس کودک شما هنوز به راحتی با صداها منحرف می‌شود، اما می تواند به مدت ۳-۶ دقیقه با همراهی یک بزرگسال یا بدون همراهی بزرگسال به فعالیت خود ادامه دهد.
۴  ۲۵تا ۳۶ ماهگی  کودک به طور متوسط می‌تواند ۵ تا ۸ دقیقه به اسباب بازی یا فعالیت خود توجه کند. علاوه بر آن او می‌تواند توجه خود را پس از صدای بزرگسالی که او را می‌خواند تغییر دهد و سپس توجه خودرا به فعالیت قبلی بازگرداند.
۵ ۳۶ تا ۴۲ ماهگی  کودک می‌تواند ۸تا ۱۰ دقیقه بر یک فعالیت مستمر متمرکز شود و همچنین توجه خود را بین صحبت کردن با یک بزرگسال و فعالیتی که انجام می‌داده، تقسیم کند.

سطوح توجه رینل شامل شش سطح می‌باشد که با توجه به سن و ظرفیت کودک ارائه شده است.

 

سطح اول  تولد تا یک سالگی  کودک توجهی گذرا و سطحی به وقایع دارد و با هر محرک جدیدی توجه اش منحرف می‌شود.
سطح دوم  یک تا دو سالگی به فعالیتی که انتخاب می‌کند توجه می‌کند در عین حال دوست ندارد کسی در کار او مداخله ای به ویژه از نوع کلامی بکند.

توجه یک کاناله است (بینایی یا شنیداری).

در این سن می‌تواند محرک های دیگر را به دلیل توجهی که به فعالیت مورد نظر دارد نادیده بگیرد.

سطح سوم  دو تا سه سالگی توجه همچنان یک کاناله است.

به فعالیتی که توسط بزرگسال انتخاب شده توجه می‌کند اما کنترل توجه برایش سخت است.

چنانچه فرد بزرگسال حین بازی کودک وارد شود نمی‌تواند به طور همزمان هم به بزرگسال توجه کند و هم به بازی ادامه دهد.

در متمرکز کردن توجه برای اجرای فعالیتی که توسط دیگران انتخاب شده باید از بزرگسالان کمک بگیرد.

سطح چهارم  سه تا چهار سالگی توجه یک کاناله است اما کنترل آن برای کودک ساده تر شده است.

می‌تواند توجهش را بین بزرگسال و فعالیت جابه جا کند.

راهنمایی های کلامی بزرگسال می تواند به او در اجرای فعالیت کمک کند.

سطح پنجم  چهار تا پنج سالگی می‌تواند به مدت کوتاه توجه را یکپارچه کند (دو کاناله)

با این وجود دامنه توجه محدود است.

کودک می‌تواند بدون اینکه با نگاه کردن به گوینده خللی در رفتار و فعالیتش ایجاد شود به دستورات گوش دهد.

در این سن کودک حین بازی صحبت می‌کند و درواقع از زبان برای کنترل بازی استفاده می کند.

سطح ششم  پنج تاشش سالگی توجه یکپارچه شده و به خوبی قابل کنترل است بنابراین کودک برای ورود به مدرسه آماده شده است.

در این سن کودک زبان را درونی کرده و لازم نیست برای کنترل رفتار از زبان استفاده کند.


حال که متوجه شدید کودکتان در چه سنی باید باید چه میزانی از توجه را نشان دهد، یکی از سوالاتی که ممکن است برایتان پیش آید این است که که اگر میزان توجه او کمتر از حد معمول باشد چه باید کرد؟!

در ادامه با برین پلاس همراه باشید…

 

احمدرضا آیین پور

محمد حسین حمداللهی

تاثیر بازی بر کودک

 

پس از مطالعه و بررسی انواع بازی (کلیک کنید)، مساله مهمی که نیاز به شرح و بررسی دارد این است که انواع بازی های مختلفی که معرفی شد چه تاثیراتی می‌توانند بر روی کودکان داشته باشند.

تاثیر بازی

تاثیرات بازی بی هدف

  • بازی بی هدف بر رشد اعتماد به نفس و شناخت محیط توسط کودک تاثیر گذار است.
  • این نوع بازی پایه و شروعی برای انواع دیگر بازی است.

تاثیرات بازی انفرادی

  • به کودکان این فرصت داده می‌شود با آزادی عمل کامل از خیال پردازی استفاده کنند.
  • موجب میشود کودک توانایی های بدنی و ذهنی را یاد بگیرد و تمرین کند.
  • کودک کاملا درگیر یک فعالیت می­‌شود و قرار گرفتن در روند انجام یک کار را تجربه می‌کند.
  • به کمک این نوع بازی می‌توانند جستجو کنند، خلاقیت به خرج دهند و یاد بگیرند اشیا چگونه کار می­‌کنند.
  • برای ایجاد قوانین خود توانمند می‌شوند و حاکم بازی می‌شوند!
  • کودک در معرض انتظار بقیه افراد قرار نمی­‌گیرد و این مساله در روند رشد نکته مثبتی محسوب می‌شود.

آشنایی بیشتر با بازی انفرادی در کودکان:

بازی انفرادی به این معنا نیست که کودک شما منزوی است، بلکه مسیری است برای یادگیری بیشتر توسط کودک.


تاثیرات بازی تماشاگر

  • کودکان دانش شخصی به دست می‌آورند.
  • تعامل کردن را تمرین می‌کنند و فرصتی پیدا می‌کنند که تجربه های شناختی را از رفتار دیگران یاد بگیرند و برای خود اصلاح کنند.
  • اطلاعاتی را ذخیره می‌­کنند که بعدها می‌توانند در روند رشد حرکتی، جسمی، کلامی، احساسی و اجتماعی به کار ببرند.
  • این مرحله این امکان را فراهم می‌کند که پیش از وارد بازی شدن، یادگیری صورت گیرد.

تاثیرات بازی موازی

  • موجب می‌شود کودکان شروع به استفاده از نماد در بازی خود کنند (بازی نمادین)، مثلا یک چوب را به عنوان شمشیر به کار گیرند.
  • همچنین شروع به علت یابی می‌­کنند که ممکن است با آزمون و خطا همراه باشد.
  • از بزرگسالان و سایر کودکان تقلید می­‌کنند.

بازی موازی پلی است به سمت فعالیت های بیشتر وپیچیده تر.


تاثیرات بازی وابسته

  • همکاری بین کودکان را ارتقا می‌بخشد.
  • روند اجتماعی شدن از طریق بازی با دیگران را بهبود می­‌بخشد.
  • حل مسئله را در کودکان بهبود می‌دهد و موجب افزایش تعداد سوالاتی در قالب /چگونه/ /چطور/ و /چرا/ توسط کودک می‌شود.
  • پیشرفت سطوح زبانی را تسهیل می‌­کند.
  • علت یابی توسط کودک را افزایش می‌­دهد.
  •  تلاش کودک برای بازی با سایر کودکان را افزایش می‌دهد و نتیجتا توانایی دوست یابی را در کودکان افزایش می­‌دهد.
  • در این دوره بازی تقلیدی به میزان زیادی دیده می­‌شود.

تاثیرات بازی مشارکتی

  • شنوایی و گفتار به خوبی پیشرفت می­‌کند و تقویت می­‌شود.
  • کودک از طریق این نوع بازی می­‌تواند ایده های خود را با دیگران به اشتراک بگذارد.

⇓⇓ بازی مشارکتی کودکان ⇓⇓

ارتباط برقرار کردن حین بازی در این مرحله بسیار کلیدی است.


محمدرضا مبصری

انواع بازی

کودک:

کلمه بازی یقینا می‌تواند بازتابنده موارد و اطلاعات زیادی در ذهن باشد. یکی از این موارد خیلی مهم انواع بازی ها می‌باشد.

بازی و انسان (علی الخصوص کودک) مفاهیمی هستند که کاملا به هم گره خورده اند و از لحظه تولد تا آخر عمر یک انسان این نکته وجود دارد و البته شکل های مختلفی به خود می­‌گیرد.

وقتی راجع به بازی کودک صحبت می‌­شود ممکن است صرفا فعالیتی در نظر گرفته شود که کودک با آن سرگرم می‌شود (کودک شاده،حالش خوبه و …) و به صورت کلی فعالیتی که بیشتر جنبه تفریحی داشته باشد.

بله!تفریح یکی از مهم ترین جنبه‌های انواع بازی هاست. اما یقینا مفهوم گسترده بازی جنبه های دیگری نیز دارد.

بسیاری از روندهای رشدی، یادگیری، افزایش توانایی های ذهنی و حرکتی، رشد حرکتی و…. درطی بازی کردن کودک رشد می‌­کنند

  • به صورت کلی در تعریف بازی می توان گفت که عبارت است از ارتباط، لمس، یادگیری و آشنا شدن با چگونگی کار کردن اشیا به صورت سرگرم کننده.

عکس زیر نمایانگر انواع بازی های کودکان در سنین مختلف است که در ادامه به شرح آنها می‌پردازیم.

انواع بازی


بازی بی هدف (unoccupied play)

از همان ماه های ابتدایی نوزادی شروع می‌شود و تا ۳ ماهگی ادامه دارد. به این صورت که کودک مشغول بازی است اما بازی او بی هدف است.

شکل این بازی به گونه ای ‌است که انگار کودک، حرکات تصادفی و بدون هدف انجام می­دهد و هیچ قصدی از انجام این حرکات ندارد ولی همین حرکات و بازی بی هدف شروعی برای فرم های اولیه انواع بازی در کودک است.

بازی بی هدفبازی بی هدف بر رشد اعتماد به نفس و شناخت محیط توسط کودک تاثیر گذار است.


بازی انفرادی  (Solitary Play)

بازی انفرادی یکی از سطوح اولیه رشد بازی است. تنها بازی کردن، یک مرحله طبیعی و نرمال در روند رشد بازی کودک ۰-۲ ساله است.

در این مرحله یادگیری از طریق بازی توسط کودک صورت می‌گیرد ولی کودک در این سطح هنوز به اندازه کافی از روابط آگاهی پیدا نکرده و نمی‌تواند در کنار دیگران بازی کند.

به تنهایی بازی کردن این فرصت را به کودکان می‌دهد که فکر کنند، جستجو کنند و خلاق شوند. وقتی یک کودک تنها بازی می‌کند یاد می‌­گیرد که تمرکز کند و برای خودش فکر کند، ایده های خلاقانه داشته باشد و احساسات خود را مدیریت (تنظیم) کند. همه این موارد برای یادگیری کودک مفید است.

کودکان و نوپایان (از تولد تا ۲سالگی) در این سطح قرار دارند. در این سطح بسیار زیاد مشغول جستجو کردن و کشف کردن دنیای جدید پیرامون خود هستند. و هر موقعیت جدید به عنوان یک تجربه ی جدید یادگیری تلقی می‌شود.

بازی انفرادی

نمونه هایی از بازی انفرادی

 

  • بازی انفرادی فعال

شامل فعالیت هایی با اسباب بازی یا بدون آن است. مثلا کودک قطعات چوبی مکعب مانند را در کنار هم قرار میدهد یا اینکه یک سطل را از شن پر و سپس خالی می‌­کند.

  • بازی انفرادی خیالی

این نوع بازی می‌تواند رشد مفاهیم انتزاعی را در کودک تقویت کند.


بازی تماشاگر  (onlooker play)

این سطح از بازی در ادامه بازی انفرادی پدید می‌آید. هرچه سن کودکان بیشتر می‌شود سعی می‌کنند دیگران را هنگام بازی کردن زیر نظر بگیرند. این فرایند در ۲تا ۲/۵سالگی مشاهده می‌شود.

در این سطح کودک بیشتر زمان خود را صرف تماشای انواع بازی ها در سایر کودکان می‌کند.

کودکان مشاهده گر، معمولا یک کودک خاص یا گروه خاصی از کودکان را زیر نظر می­‌گیرند. آن ها به دیگر کودکان نزدیک می‌­شوند ولی در فرآیند بازی مشارکت نمی­‌کنند. همچنین با فاصله و بدون صحبت کردن کنار سایر کودکان می‌نشینند و صرفا علاقه مندند بازی کودکان دیگر را تماشا کنند. در این شرایط ممکن است این گونه برداشت کنید که کودک می‌­خواهد به بازی آن ها واکنشی نشان دهد، مثلا سوالی بپرسد، ارتباط برقرار کند، پیشنهادی ارئه دهد ولی در واقع او فقط میخواهد ببیند و تماشا کند.

کودکان از طریق مشاهده کردن یاد می­‌گیرند. آن ها علاقه مند به دیگران هستند ولی هنوز آمادگی کافی برای مشارکت در بازی و ارتباط با دیگران را ندارند. کودکانی که مرحله بازی تماشاگر را طی می‌کنند احتمالا کمتر از اتفاقات غیر مترقبه می‌ترسند.

بازی تماشاگراین مرحله اغلب با بازی انفرادی همراه است.


بازی موازی  (parallel play)

بازی موازی بسیار اهمیت دارد و در محدوده ۲/۵ تا ۳ سالگی ظهور می‌کند. در این سن این نوع بازی به کودک کمک می‌کند که قوانین حاکم میان کودکان همسن خود، توانایی های بینایی، همکاری کردن و دنبال کردن یک فعالیت به صورت مستقل را یاد بگیرد.

بازی موازی علاوه بر طبیعی بودن در فرآیند رشد، یک گام مهم در زمینه یادگیری چگونه تعامل کردن با دیگران است.

در بازی موازی کودکان در کنار سایر کودکانی که مشغول بازی کردن هستند، بازی می‌کنند اما نکته اینجاست که با هم بازی نمی­‌کنند بلکه هرکدام به تنهایی بازی می­‌کنند. این مرحله نیز معمولا در محدوده سنی ۲تا ۳ سالگی ظهور می­‌کند.

برای مثال: ۲ کودک ۱۸ ماهه که اسباب بازی های یکسانی دارند، در کنار یکدیگر و در یک اتاق حضور دارند، مشارکتی با همدیگر ندارند ولی متوجه حضور یکدیگر هستند،  به تنهایی بازی می‌­کنند و هنوز به آن سطح نرسیده اند که بخواهند با هم بازی کنند.

برخلاف کودکان بزرگتر که با دیگر کودکان تعامل و ارتباط دارند، کودکان نوپا در کنار یکدیگر بازی می­‌کنند اما مشارکتی برقرار نمی‌کنند.

بازی موازی اغلب اولین گام در جهت شکل دهی به روابط اجتماعی بیرون از خانواده تلقی می‌شود.

ممکن است شما ببینید کودکتان در کنار دیگر کودکان در حال انجام فعالیت مشابهی باشد و فکر کنید که با آن‌ها مشارکت دارد، ولی او صرفا می‌­خواهد در کنار سایر کودکان باشد. همچنین ممکن است حضور کودک در کنار سایر کودکان بنظر اهمیت چندانی نداشته باشد و اهمیتی برای این موضوع قائل نباشید اما به واقع کلیدی ترین فعالیت او در این سطح از رشد است.

جدا کردن کودک از سایر کودکان ممکن است مجددا او را به سمت آنها سوق دهد بدون اینکه ارتباطی برقرار کند!

بازی موازی

اصلی ترین کلید بازی موازی، بازی کودکان در کنار یکدیگر و تماشا کردن و گوش دادن به یکدیگر است. این مرحله بخش حیاتی از روند اجتماعی شدن کودکان است.

در این سن آنان به اسباب بازی های مشابه علاقه مندند و به اسباب بازی های خود توجه ویژه ای دارند.


بازی تعاملی  (associative play)

بازی وابسته در ۳-۴ سالگی اتفاق می‌افتد که شامل فعالیت های جداگانه از دیگران ولی با مشارکت و همکاری آن‌ها است.

بازی وابسته تفاوت ناچیزی با بازی موازی دارد. در این نوع بازی در حالی که کودکان فعالیت های جداگانه ای از یکدیگر انجام می‌­دهند ولی درگیر این نکته می‌شوند که دیگران چه کاری انجام می­‌دهند!

کودک در سطح بازی وابسته با دیگر کودکان انواع بازی ها را انجام میدهد ولی هنوز به سطحی نرسیده که در گروه نقش خود را پیدا کرده و مشارکت کند. پس با یکدیگر بازی می­‌کنند ولی لزوما همکاری نمی‌­کنند. کودکان شروع به تعامل از طریق صحبت کردن، قرض دادن و نوبت گیری با اسباب بازی ها می‌­کنند ولی در واقع هر کودک به تنهایی بازی و فعالیت مورد نظرش را انجام می‌دهد.

نگرانی های ارتباطی کودک در این سن محدود به قرض دادن و از دست دادن اسباب بازی می‌­باشد. در طی بازی وابسته کودکان بزرگتر در نقش رهبر ظاهر می­‌شوند. همه کودکان درگیر بازی می‌­شوند ولی در طی بازی فعالیت مشابهی انجام نمی­‌دهند. همچنین در این سطح هیچ تقسیم کاری وجود ندارد. پس هیچ سازمان دهی در مورد وسایل و اهداف و فعالیت‌ها وجود ندارد. بنابراین به‌صورت کلی هدف خاصی وجود ندارد!


بازی مشارکتی  (cooperative play)

بازی مشارکتی در سن ۴-۵ سالگی ظهور می‌کند که اوج ظهور کامل آن در دوره پیش دبستانی است. بازی مشارکتی اغلب به عنوان شکلی سازمان یافته تر از بازی تعریف می شود.

کودکان در این نوع بازی در گروه هایی بزرگتر با مجموعه ای از اهداف حاضر می‌­شوند. یک کار هنری انجام می­‌دهند یا اینکه اسکیت خود را می­‌پوشند. در طی بازی مشارکتی نقش رهبر و دنبال کننده کاملا مشخص است.

کودک در گروه کودکانی است که با آن ها بازی می­‌کند و جمعا هدف خاصی دارند، مثل درست کردن یا ساختن چیزی، تلاش برای اهداف رقابتی و … .همچنین بازی های رسمی که شباهتی به شرایط بزرگسالی دارد و نیز نقش های اختصاصی که توسط دیگران به آن ها داده می‌شوند از جمله اهداف بازی مشارکتی هستند.

انواع بازی ها در کودکان + فیلم  

 

محمدرضا مبصری