درمان آنلاین یا حضوری ؟

در ابتدا مهمترین نکته قابل ذکر این است که مقایسه بین خدمات درمانی حضوری و غیر حضوری (آنلاین تراپی)، به معنی برتری یکی بر دیگری نیست. مراجع و یا خانواده با در نظر گرفتن تمامی شرایط و مقایسه آن ها،می‌توانند یکی از این دو گزینه را برای دریافت خدمات درمانی و مشاوره ای انتخاب کنند. هرچند خدمات درمانی آنلاین برای همه افراد و همه شرایط مناسب نیست، اما این نکته را باید در نظر گرفت که دنیای امروز لحظه به لحظه و با سرعت بیشتری در حال پیش روی به سوی ارائه همه خدمات بصورت غیر حضوری و آنلاین است. روش ها و متدهای مشاوره و درمان نیز از این قائده مستثنی نیستند.

مهم ترین نکته ای که در این میان باید در نظر گرفت، حضور یا عدم حضور درمانگر و نقشی است که در برقراری ارتباط با مراجع برای تشخیص اختلال مربوطه دارد. طبیعتا در شرایط حضوری این مساله (برقراری ارتباط) راحت تر صورت می‌گیرد؛ هرچند این مساله همیشه و همه جا صادق نمی‌باشد.

به طور مثال

در مورد کودکان اتیستیک که نسبت به تغییر فضا و شرایط حساسیت نشان میدهند،شرایط سخت‌تری حاکم می‌باشد.

اما به صورت کلی در زمینه توانبخشی گفتار، هر حرکت مراجع (مخصوصا کودکان) که رنگ و بویی از ارتباط داشته باشد و تسهیل کننده روند درمان باشد به چشم درمانگر نوعی پیشرفت به حساب می‌آید. این موارد در جلسات حضوری به دلیل اشراف بیشتر و کامل تر درمانگر به حرکات مراجع، راحت تر و ملموس تر قابل ثبت و پیگیری می‌باشند. همچنین در شرایط حضوری، کودک و درمانگر می‌توانند از ابزار و وسایل مناسب به طور همزمان استفاده کنند و درمانگر تست ها و آزمون های مورد نظرش را با رعایت اصول از مراجع بگیرد. در نتیجه تا حدود زیادی نتایج حاصل شده قابل استناد می‌باشند.

به لحاظ علمی، مشاهده ی صحیح رفتار و اعمال مراجع و همراهان، مساله بسیار مهمی است که به درمانگر در پی ریزی امور مشاوره ای و درمانی کمک شایانی می‌کند. احتمالا بخش زیادی از کارکرد این مورد در طی خدمات آنلاین از دست می‌رود و نیز در مراجعینی که نیاز به تحریکات لمسی برای ارائه فیدبک های مناسب تر دارند، ممکن است کیفیت یک جلسه درمانی آنلاین به اندازه ی جلسه حضوری نباشد. چرا که جلسه حضوری در کلینیک و به کمک تجهیزات مختص به آن فضا صورت می‌گیرد.

با همه این شرایط اما جلسات درمانی آنلاین نیز مزیت هایی دارند که نمیتوان از آن ها چشم پوشی کرد.

مهم ترین نکته در مقایسه بین درمان آنلاین و حضوری این است که مراجعین و خانواده ها می‌توانند به طور چشم گیری در وقت و هزینه صرفه جویی کنند. به طور مثال در زمان هایی که فرصت یا شرایط مناسب برای مراجعه حضوری به کلینیک و استفاده از خدمات مشاوره و درمان وجود ندارد، به صورت غیر حضوری و صرفا با اتصال به شبکه اینترنت می‌توان با درمانگر مدنظر ارتباط برقرار کرد.

در شرایطی همانند قرنطینه ناشی از اپیدمی های گسترده ویروسی (همانند کرونا) و برای خانواده هایی که همچنان به صورت اضطراری نیازمند استفاده از خدمات درمانی هستند، به طور مثال خانواده هایی که دارای کودک نزدیک به سن مدرسه هستند، آنلاین تراپی مناسب ترین گزینه موجود است. همچنین برای افراد بزرگسال دارای این شرایط، مثلا افرادی که درگیر مشکلات ناشی از اختلالات بلع هستند، نمی‌توان لحظه ای از ارائه نکات مشاوره ای چشم پوشی کرد.

بنابراین در این شرایط می‌توان به صورت آنلاین نیاز این قشر از مراجعین را پوشش داد.

ضمن اینکه گاهی مراجعین شرایطی همانند ناتوانی ها و معلولیت های خاص دارند که امکان رفت و آمد آن ها به کلینیک های درمانی را دشوار می‌سازد. جلسات آنلاین به دلیل حذف جابجایی ها برای این افراد و این شرایط به شدت می‌تواند مفید و کارساز باشد. تعطیلات رسمی یا شرایطی همانند آن نیز امکان دسترسی به درمانگر را محدود می‌سازد. در این شرایط چنان که نیاز به تداوم جلسات درمانی وجود داشته باشد به خوبی می‌توان از آنلاین تراپی در جهت برطرف ساختن خلا موجود استفاده کرد.

ذخیره و ضبط جلسات آنلاین جهت استفاده مجدد و همچنین حذف محدودیت های جغرافیایی و استفاده از درمانگران مجرب از هر شهر و نقطه ای از دیگر موارد مثبت آنلاین تراپی است که در شرایط حضوری امکان آن وجود ندارد.

با همه این شرایط همانطور که در ابتدا اشاره شد، اولویت ها وشرایط خانواده و مراجع مهم ترین مساله در مقایسه و انتخاب نوع روش درمانی است. هم درمان حضوری و هم غیر حضوری با هدف بهبود وضعیت مراجعین به پیش می‌روند و هرکدام در شرایطی می‌توانند بخشی از نیازهای آنها را پوشش دهند.

ادامه مطلب…